
قرآن کریم:
وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِیعاً و لاتَفَرَّقُوا
همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید
آل عمران ، آیه ۱۰۳
قرآن در جامعه ای نازل شد که مردم آن به سبب پایبندی بسیار به نظام قبیلگی،حکومت یگانه مرکزی نداشتند و قسمت هایی از سرزمین آنها توسط دو قدرت امپراتوری روم و ساسانی اداره می شد.بافت زندگی و قبیلگی حتی در شهرها نیز خود را نشان می داد و هر قبیله به مانند یک کشور جداگانه به شمار می رفت.
از جمله دلایلی که گواه بر زشت بودن تفرقه می باشد، این است که پیامبر خدا از ترس اینکه مبادا اختلاف در قرائت منجر به تفرقه و اختلاف مسلمانان شود، آنها را در هنگام روی دادن اختلاف، از قرائت قرآن منع می نمود.
بزرگ مرد عرصه وحدت؛ امیرالمؤمنین علی(ع) است که در این راه از حقوق مسلم خود، چشمپوشی میکند و با سخاوت هر چه تمام، همه چیز خود را فدای اسلام میکند و با سختی زیاد و رنج طاقت فرسا، برای حفظ وحدت بین مسلمانان، صبر پیشه میکند. هیچکس به اندازه ایشان نسبت به این امر اهتمام نداشت. حضرت علی(ع) در این مسئله نیز به دنبال جلب رضایت پروردگار و نیل به ثواب الهی و جایگاه ارزشمند اخروی بود.
همه ی حقایق را که برای همه جا نگفته اند. بعضی از دوستان بعضی مسائل را در بعضی جاها که نباید گفته شود یا با لحنی که نباید گفته شود، طرح میکنند و بعد وقتی که به آنها بحث تفرقه در امّت گفته میشود، میگویند که «من با دردهای علی چه کنم؟ با گریههای علی چه کنم؟ و با فشارها و ستمی که شد چه کنم؟» جواب این آقایان این است که همان کاری که خود علی کرد بکن.
وحدت یکی از عوامل اصلی بازیابی اقتدار جهان اسلام است، در سایه وحدت و برادری اسلامی است، که عزت و عظمت جامعه اسلامی میتواند جلوه کند و مشکلات فراروی مسلمانان را حل کند، بدون شک رسیدن به وحدت اسلامی نیازمند عبور از موانع سخت داخلی و خارجی است که با ایجاد بسترهای فکری، فرهنگی، رسانهای و سیاسی در فضای کشورهای مسلمان میتوان به این مهم دست یافت.